Drugie podejście do zimowej wędrówki w okolicy Tannenbodenalp zaliczam do bardzo udanych. Tym razem pogoda nam sprzyjała. Wiatru właściwie nie było, a słońce przyjemnie grzało w policzki. Co więcej, śniegu było pod dostatkiem. Nawet sporo przynieśliśmy w butach do domu.
Niezapomniany jest jednak przede wszystkim widok na pasmo górskie Churfirsten w tej zimowej odsłonie. Nie mogłam wręcz oderwać się od aparatu, chcąc uwiecznić to zjawiskowe piękno i je wam pokazać. Nie ma to oczywiście porównania z rzeczywistym odbiorem.
Z praktycznych informacji dodam, że do stacji Tannenbodenalp dostaliśmy się kolejką górską z miejscowości Unterterzen. Miłym zaskoczeniem dla nas było to, że z generalnym abonamentem nie musieliśmy płacić dodatkowo za przejazd. A przyznam, że spory kawałek przejechaliśmy. O własnych siłach ciężko byłoby się wdrapać na samą górę.
Następnie, już na piechotę, ruszyliśmy jeszcze wyżej. Trasa, mimo że nie jest zbyt długa i nie ma stromych podejść, to jednak wymaga trochę wysiłku fizycznego. Jakby ktoś zapomniał, to po śniegu idzie się dużo ciężej i wolniej. Niecała droga jest też odśnieżona czy udeptana.
Jeżeli przed wami trafi się kilka osób, które utorują drogę, to będzie łatwiej. Inaczej trzeba liczyć na siebie. W naszym przypadku różnie to wyglądało. Niekiedy brodziliśmy po kolana w śniegu. I gdyby nie spora jego ilość w naszych butach, zapewne dłużej byśmy pochodzili, bo okolica i widoki są rewelacyjne. Doszłam również do wniosku, że czas kupić rakiety śnieżne.
Uprzedzam, że drogowskazów jest dość mało i łatwo zboczyć z trasy. Dlatego polecam włączyć lokalizator w telefonie.
Możecie też na luzie pochodzić po odśnieżonych drogach, których tam nie brakuje i cieszyć się po prostu widokami oraz zimową aurą.
