Do uroczej i spokojnej wioski Rasa, położonej na wysokości około 900 m n.p.m., dostaliśmy się kolejką linową z przystanku Verdasio.
Pieszo lub kolejką linową
Do wioski można dotrzeć na dwa sposoby, pieszo bądź wjechać kolejką linową. Jazda trwa raptem kilka minut. A na górze oczy cieszy niesamowity widok na ośnieżone szczyty.
W tej górskiej scenerii znajduje się niewielki kościół św. Anny, zbudowany w pierwszej połowie XVII wieku oraz rustykalne, kamienne budynki. Całość tworzy niepowtarzalny klimat.
Osada Terra Vecchia
Idąc szlakiem w dół mija się osadę Terra Vecchia, gdzie pierwotnie znajdowała się wioska Rasa.
Na przestrzeni wieków mieszkańcy opuścili starą wieś, a powodem tego była emigracja zarobkowa.
W roku 1631 na posterunku celnym w Livorno zwolniły się dobrze opłacane miejsca pracy. Mieszkańcy wsi skorzystali więc z okazji, a po powrocie nie chcieli już wracać do starych, opuszczonych domów. Za zarobione pieniądze wybudowali eleganckie domy w dzisiejszej Rasa.
Renowacja starej wioski
Stara wioska Terra Vecchia, popadająca z każdym rokiem w ruinę i zdominowana przez naturę, została na przestrzeni kilkudziesięciu lat odrestaurowana przez Fundację Terra Vecchia.
Podczas prac renowacyjnych starano się wiernie odwzorować każdy szczegół, wykorzystując w miarę możliwości materiały lokalne i ratując elementy, które przetrwały. Nie wiem jak to miejsce wyglądało wcześniej, lecz obecnie robi duże wrażenie.
Opustoszała wioska Bordei
Fundacja Terra Vecchia wyremontowała również kilka niszczejących domów we wiosce Bordei, położonej kilometr dalej. I tutaj głównym budulcem był kamień.
Mimo że wioska wyglądała na zupełnie opustoszałą, nie wliczając stada pasących się na łące krów, była bardzo zadbana i dopieszczona.
Przez gęsty las
Po zwiedzaniu zabytkowych wiosek dalej szlak prowadzi przez gęsty las. W marcu panował tutaj klimat jeszcze jesienno – zimowy. Wprawdzie śniegu było niewiele, lecz suchych liści – niekończący się potok.
Po drodze mija się górskie strumienie oraz ruiny domów z kamienia. Okolica jest naprawdę magiczna.
Sama droga jest dość zróżnicowana, naprzemiennie prowadzi raz w górę, raz w dół. Dzięki czemu idzie się całkiem sprawnie. Trzeba jednak uważać, ponieważ ścieżki są kamieniste.
Zabytkowy most Ponte Romano
Na koniec jeszcze przeprawa przez piękny łukowy most z kamienia – Ponte Romano, pod którym przepływa rzeka Melezza.
Most jest bardzo stary, pochodzi z 1578 roku. W jego centrum znajduje się niewielka kapliczka poświęcona Madonnie i świętemu Janowi Nepomucenowi, który jest patronem mostów i chroni przed niebezpieczną wodą.
Koniec trasy we wiosce Intragna
Szlak kończy się w równie klimatycznej wiosce Intragna. Jeżeli zostanie wam trochę czasu przed odjazdem pociągu z powrotem do Locarno, zachęcam do tego, żeby pokręcić się po wiejskich uliczkach.
